Na czym polega metoda ścieżki krytycznej?

Załóżmy, że musimy ściśle zaplanować wszystkie działania i dokładnie wyznaczyć najwcześniejszy oraz najpóźniejszy możliwy termin realizacji zadania. W tym celu warto skorzystać z metody zwanej z angielskiego critical path method (CPM), czyli metody ścieżki krytycznej.

Czym jest metoda ścieżki krytycznej?

Koncepcja powstała w połowie ubiegłego wieku i początkowo miała służyć amerykańskiej armii. Z biegiem czasu jej zalety docenił znacznie szerszy zakres podmiotów. Metoda doczekała się wielu innowacji, dzięki którym możliwe jest szybkie i skuteczne opracowanie wielu założeń.

Metoda ścieżki krytycznej zakłada pracę w trzech etapach, w trakcie których tworzy się założenia w zakresie terminów, budżetu itp. Daje narzędzia do zarządzania projektami i sprawia, że wykonywanie zadań jest dużo prostsze, wydajniejsze i skuteczniejsze.

CPM jest techniką zarządzania projektami i ich modelowania, dającą możliwość tworzenia kompleksowych planów i analiz. Do prawidłowego opracowania całości konieczne jest między innymi określenie listy niezbędnych zadań, czas ich trwania oraz powiązania: Czy wypełnienie zadania x jest możliwe, jeśli y przesunie się w czasie? Co należy zrobić, jeśli wypełnienie zadania x nie jest możliwe?

Zasada działania CPM

Jak wspomniano powyżej, metodę można podzielić na trzy etapy, w których następuje opracowanie modelu do wizualizacji działań w ramach projektu. Pierwszy etap można rozbić na cztery kroki:

1) Wyszczególnienie zadań, które trzeba wykonać. Przyjmuje się przy tym, że mają to być działania ogólne, „większe”, nie te najbardziej szczegółowe.
2) Subiektywne wyliczenie najbardziej optymistycznych i pesymistycznych ram czasowych dla każdego z zadań. W tym przypadku subiektywizm polega na ocenie zgodnej z własną wiedzą i doświadczeniem.
3) Określenie zależności między poszczególnymi krokami, a zatem ustalenie, które z czynności mają priorytet, które z nich muszą być wykonane przed innymi, które jednocześnie z nimi, a które później.
4) Na koniec pierwszego etapu należy wyznaczyć kamienie milowe oraz ostateczne efekty projektu. Stworzenie listy istotnych w procesie działań pozwala zachować motywację i utrzymanie orientacji na cel, co wpływa korzystnie na ogólną efektywność.

Następnie konieczne jest opracowanie wskazanego powyżej modelu do wizualizacji działań, z użyciem znanych technik oraz wykresów. Dopiero po ukończeniu tych etapów można przejść do faktycznego tworzenia ścieżki krytycznej, czyli najdłuższej możliwej drogi, która ma doprowadzić do osiągnięcia celu. W ten sposób wyznaczamy najgorszy scenariusz w trakcie wykonywania zadań. Warto jednak także ująć na diagramie wariant optymistyczny.

Na końcu analizy można przejść do określania stopnia ważności zadań. W tym celu należy odpowiedzieć sobie na pytania: Które zadania muszą być bezwzględnie wykonane w celu całkowitego zakończenia projektu? Które zadania mogą być wykonane na każdym etapie (zachowują płynność)?

Zalety analizy ścieżki krytycznej

Metoda ta niesie za sobą szereg mniej lub bardziej oczywistych zalet. Pierwszą z nich jest możliwość jasnego określenia zadań. W ten sposób kierownik projektu może w sposób obiektywny nadzorować pracę podwładnych i oceniać, w jakim stopniu poszczególne etapy zostały wykonane. Dodatkowo technika ta daje możliwość uzyskania jasnych informacji o przewidywanym terminie realizacji projektu. Dzięki temu kierownik projektu może porozumieć się z klientami wewnętrznymi i zewnętrznymi, podając określone ramy czasowe zakończenia projektu.

Nie mniejsze znaczenie ma ocena stopnia istotności oraz współzależności poszczególnych zadań na drodze do celu. Umożliwia ona dokładne określenie, w jaki sposób niektóre zagadnienia mogą wpłynąć na losy całego projektu. Metoda ścieżki krytycznej zwiększa skuteczność działania grupy, zapewnia większą satysfakcję oraz umożliwia szybsze osiągnięcie celu ostatecznego.